معلمی دستخوش تغییر هویت

                                                                                                                《معلم》
وقتی کلمه معلم به گوش می‌خورد، قبل از تفکر و تمرکز بر آن در ردیف کلمات انتزاعی و دارای بار معنایی بزرگی مثل: عدالت، صبر، سخاوت، راستگویی، امانت داری و غیره قرار می‌گیرد و از این حیث معلمی را یک حرفه شایسته و بسیار مورد اعتماد و احترام قلمداد می‌کنیم. اما این ارزش و عیار معلمی را چه مواد اصیل و خالصی بالا می‌برند و چه مواد ناخالصی پایین می‌آورند ؟
شاید جواب هر دو یک کلمه ای به نام (جامعه) باشد. جامعه فی النفسه خوب است و تا زمانی این خوب بودن را حفظ می‌کند که افراد در خدمت آن باشند، نه اینکه جامعه در خدمت فرد باشد. اما نباید از "زمان و مکانی" که معلم در آن تعریف می‌شود غافل شد.
زمانی "معلم موفق" در برخی از جوامع فردی دارای خصایص اخلاقی و انسان دوستانه و گاهی عارفانه ای بود که رهبریت جوامع را بردوش می‌گرفت، ولی متاسفانه امروزه نه تنها شاهد آن جلال و جبروت نیستیم بلکه معلمی را فقط یک شغل نه حرفه، یک کاسب نه عارف و یک عضو نه رهبر و راهنما می‌دانیم.
اینجاست که باید به سراغ علت ها و چرایی کار برویم. چرا در جامعه ای اخلاق مدار و آینده نگر نمودار ارزش معلم سیر نزولی را درپیش گرفته است؟
شاید بتوان گفت دریافتن پاسخ به این سوال باید به سراغ چهار چیز رفت :
۱. معلم ۲. جامعه   ۳. حاکمیت ۴. رسانه
در یک نگاه می‌توان توصیف کرد که وقتی معلم نتواند آن طور که باید، خود را به جامعه و حکومت نشان دهد و نگاه حکومت به معلمی، نگاهی کوتاه مدت و مصرفی باشد و رسانه را مأمور ابلاغ چنین اندیشه ای کند
به ناچار جامعه متأثر از رسانه ارزش معلم را نادیده گرفته و رد معلم از جامعه، موجب عقب نشینی و تعارضات درونی بین رسالت معلم و عملکرد ایشان خواهد شد.
ازآنجایی که رسالت معلمی ایجاد و خودشکوفایی است ولی خود هنوز درگیر مرحله نیازهای فیزیولوژی و در قاعده هرم قرار دارد، چگونه می‌تواند خودشکوفایی را در جامعه ایجاد کند. شاید کلام معلمی به درستی بتواند گرسنگی دانش آموز فقیر را تسکین نمایند ولی هرگز نمی‌تواند راه خود شکوفایی را به دانش آموز سیر نشان دهد.
وقتی معلمی به ناچار حرفه ای معلمی را کنار می‌گذارد و به شغل معلمی روی می‌آورد یقیناً ترازوی انگیزه های بیرونی( اقتصاد) بر انگیزه های درونی( وجدان اخلاقی) سنگینی می‌کند و یک نامتعادلی ایجاد می‌شود
درنتیجه معلم، نقشی را که حاکمیت و جامعه به ایشان داده است به راحتی می‌پذیرند. پذیرش این چنین مفهومی از معلمی باعث گریز افراد جامعه از حرفه معلمی و تاسف و تاثر حاضرین این حرفه خواهد شد. کمااینکه افراد بسیاری در این جامعه شغل های پزشکی بانکداری، قضایی، نظامی و گاهی شغل آزاد را بر معلمی ترجیح می‌دهند و روزبه روز ارزش آن کمرنگ تر می‌شود.

                                                                                                             به قلم:
                                                                                                      معلم و فعال فرهنگی
                                                                                     حمزه کاظمیان
                                                                                      نویسنده و کارشناس ارشد برنامه ریزی درسی